EP1
กรี๊ดดดดด เสียงกรี๊ดของฉันดังลั่นบ้าน!
เรื่องอะไรน่ะหรอ? ก็เพราะฉันเช็คเข้าอีเมลแล้วมั
เห็นฉันเป็นเเบบนี้เเต่ฉันดีกี
เรื่องอะไรน่ะหรอ? ก็เพราะฉันเช็คเข้าอีเมลแล้วมั
เห็นฉันเป็นเเบบนี้เเต่ฉันดีกี
จากสถาบัน xxxxx ถึงคุณ......(ชื่อคุณ.....)
เราขอแสดงความยินดี คุุณได้รับทุนนักเรียนดีเด่นได้
เราขอแสดงความยินดี คุุณได้รับทุนนักเรียนดีเด่นได้
ตายยยตายย ใจฉันเต้นรัวเหมือนจะหลุดออกมา╥
ณ สนามบินสุวรรณภูมิ
"โอ้ยเเกปั๋วฝรั่งฝากฉันด้
"ห้ามลืมฉันนะแก!! คอลหาฉันทุกวันล้ะ. นี้ถ้าเจอ magcon. ก็ถ่ายรูปมาเยอะๆ" เสียงยัยพลอยกะยัยน้ำ ล่ำลาฉันที่สนามบิน
"โอ้ยเเกปั๋วฝรั่งฝากฉันด้
"ห้ามลืมฉันนะแก!! คอลหาฉันทุกวันล้ะ. นี้ถ้าเจอ magcon. ก็ถ่ายรูปมาเยอะๆ" เสียงยัยพลอยกะยัยน้ำ ล่ำลาฉันที่สนามบิน
"เออๆๆรู้แล้ว " (ในใจนี้ใครวะ แมคคงแมคคอน ตูละรอดกลับมาไหม๊ ⊙_⊙)
ไม่อยากจะร้องไห้ให้นางพวกนี้รู
อู้ววว~ ถึงสักที
ฉันมองหาโฮสที่จะมารับที่สนามบิ
"อยู่ไหนน้าาา?"
ไม่อยากจะร้องไห้ให้นางพวกนี้รู
อู้ววว~ ถึงสักที
ฉันมองหาโฮสที่จะมารับที่สนามบิ
"อยู่ไหนน้าาา?"
ฉันเห็นป้ายชื่อฉันเลยรีบตรงเข้
"สวัสดีคะ หนูชื่อ...(ชื่อคุณ)... นะคะ มาจากประเทศไทย" ยิ้มงามๆตามฉบับสยามเมืองยิ้ม
"ฉันชื่อ มาเรียจ้ะ และนี้สามีฉันเดวิด" คุณป้าแนะนำตัวพร้อมรอยยิ้มที่
ตลอดทางเราก็คุยกันเรื่องเมือง ที่อยู่ โรงเรียน คุณป้าบอกมีลูกสาวหนึ่งคน เธออายุ 16 ไว้ถึงบ้านจะเเนะนำให้รู้จัก
จนถึงบ้าน...
ตลอดทางเราก็คุยกันเรื่องเมือง ที่อยู่ โรงเรียน คุณป้าบอกมีลูกสาวหนึ่งคน เธออายุ 16 ไว้ถึงบ้านจะเเนะนำให้รู้จัก
จนถึงบ้าน...
"โฮ้ นี้บ้านหรือวัง..?" ⊙_⊙
มีเด็กผู้หญิง ยืนต้อนรับอยู่หน้าประตูบ้าน ให้ฉันทายน่าจะเป็นลูกสาวของป้
"หวัดดี ฉันชื่อเมดิสัน"
"เออ..ฉันน..(ชื่อคุณ)..."
"เดี้ยวฉันพาเดินดูในบ้านนะ " ^_^ เมดิสันยิ้ม
"ขอบคุณนะ^o^"
หลังจากเดินดูในบ้านเสร้จเรี
"ลงมากินข้าวได้เเล้วเด็กๆ" เสียงป้ามาเรียเรียกฉันเเละเมดิ
ที่โต๊ะกินข้าวเต็มไปด้
ป้ามาเรียบอกเมดิสันให้พาฉั
"ลงมากินข้าวได้เเล้วเด็กๆ" เสียงป้ามาเรียเรียกฉันเเละเมดิ
ที่โต๊ะกินข้าวเต็มไปด้
ป้ามาเรียบอกเมดิสันให้พาฉั
ฉันกับเมดิสันเข้ากันถู
รุ่งขึ้น. ฉันเเละเมดิสัน ออกไปโรงเรียน พร้อมกัน เมดิสันเล่าเรื่องของเธอให้ฟัง ตอนเธอขับรถไปโรงเรียน
ที่นี้ดีเนอะ อายุ 16 แต่ขับรถไปไหนมาไหนเองได้ล้ะ
ถึงโรงเรียนสักที โอ้ยยย ผู้ชาย โรงเรียนนี้คัดหน้าตามาเข้
"เธอจะให้ฉันพาเดินไหม?" เมดิสันถามฉัน
"อ่อ ไม่เป็นไรๆ เดี้ยวฉันเดินเอง ขอบคุณนะ ^_^" ป่าวหรอกแก อยากเดินคนเดียวเพราะจะได้เดิ
ติ๊งงงงงงง! เสียงอ๊อดกดังลั่น
ผู้คนออกมาจากห้องเรียนเเล้วรี
แอ๊ดดด~ ฉันเปิดเข้าห้องนึงซื้
เปิดไปปั๊ป สายตาเเม่งมองที่ตูปิ๊ป
เปิดไปปั๊ป สายตาเเม่งมองที่ตูปิ๊ป
"เฮ! นักเรียนใหม่?" ครูในคลาสทักทายฉัน
"คะๆ" พร้อมกับยิ้ม ยิ้มสู้เว้ย !≧∇≦
"เธอเข้าสายนะ ฮ่าๆ แต่ไม่เป็นไรวันนี้วั
"เอออ...." ทุกสายตาจับจ้องมาที่ฉัน เกร็งอ่าาา(*>.<*)
"ฉะ..ฉันชื่อ.....(ชื่อคุณ)....
หลังเลิกคลาสนี้ด่านต่อไปของฉั
หลังเลิกคลาสนี้ด่านต่อไปของฉั
ฉันเดินออกจากคลาส
"เฮ...(ชื่อคุณ).." เสียงผู้ชายคนนึงเรียกฉัน ฉันหันกลับไปตามเสียงเรียก
"เฮ..ฉันเเนช จากคลาสที่เรียนเมื่อกี้นะ " เขาแนะนำตัวพร้อมกับรอยยิ้ม ^_^
"เฮ.. นายคงรู้จักฉันแล้วแหละ ฮ่าๆว่าแต่มีอะไรหรอ?"
"แค่อยากชวนเธอมานั่งโต๊ะกินข้
"ป่ะ..ปะ..ไปสิ่" ฉันตอบเขา แต่ตอนที่ฉันเดินกับเขาเนี้ยสิ่ ทำไมพวกผู้หญิงในโรงเรียนมองฉั
"เธอจะอยู่ที่นี้นานแค่ไหน?" เเนชถามฉัน
"ก็ต้องดูคะแนนที่ฉันสอบ ฉันต้องสอบ
ตามเกณฑ์ ที่เค้าตั้งไว้ ถ้าคะแนนดีฉันอาจจะต่อที่นี้ "
ตามเกณฑ์ ที่เค้าตั้งไว้ ถ้าคะแนนดีฉันอาจจะต่อที่นี้ "
"เธอต้องเก่งแน่ๆ" แนชหันมายิ้มพร้อมกับดวงตาสีฟ้า
"ไม่หรอก"
"เฮ!.แนช..อ้าว(ชื่อคุณ)..นี้
กว่ายัยนี้จะโผ่ลมา
กว่ายัยนี้จะโผ่ลมา
"อื้ม รู้จักกับเธอในคลาสนะ"
ในโต๊ะกินข้าวมี ผู้ชายนั่งอยู่ 3 คน หึ้ยคนนึงหล่อบาดตาสเปคฉันมากแก โอ้ยยยย @_@ ที่รักคะ ความแรดนี้ไม่เคยปราณีใคร
ในโต๊ะกินข้าวมี ผู้ชายนั่งอยู่ 3 คน หึ้ยคนนึงหล่อบาดตาสเปคฉันมากแก โอ้ยยยย @_@ ที่รักคะ ความแรดนี้ไม่เคยปราณีใคร
"ทุกคนในโต๊ะนี่คือ....(ชื่อคุณ)...
"เฮ, ฉันแจ็ค แฟนเมดิสัน" ^_^ โอ้โห้บอกเต็มยศ ไม่บอกก็รู้คะ เล่นนั่งตักกันขนาดนี้
"ฉันเทเลอร์ นะยินดีที่ได้รู้จัก" เทอเลอร์ยิ้มน่ารักมากๆ ฉันจะตกหลุมรักกับนายยย~
"แคมเมรอน" (￣.￣) หน้าดุชะมัด ไม่เป็นมิตรเอาสะเลย !
"ฉันเเนช!!"
ฉันยิ้มพร้อมกับตอบไปว่า. "ฉันรู้จักนายเเล้วน้ะ..แนช!"
ฉันยิ้มพร้อมกับตอบไปว่า. "ฉันรู้จักนายเเล้วน้ะ..แนช!"
หลังเริกเรียน 14.20pm
"...(ชื่อคุณ)... ไปด้วยกันไหม?" เมดิสันถาม
"...(ชื่อคุณ)... ไปด้วยกันไหม?" เมดิสันถาม
"ไปไหนอะเม?" ฉันถาม
"พวกเราจะจัดงานตอนรับเธอ"^ω^
"ต้อนรับฉันหรอ?" เห้ยยตื่นเต้นอะ ที่ไทยไม่เคยจัดปาร์ตี้เลย ดีจัง
"ไปเถอะ ต้องสนุกแน่ๆ" "เธอต้องไปเพราะมันเป็
"ก็ได้^o^" ฉันยิ้มกว้าง
ในขณะนั้นฉันหันไปมองที่
ในขณะนั้นฉันหันไปมองที่
. ...........................................................................................
